Ergens in Hollywood staat volgens mij een hele grote bibliotheek. Hierin liggen alle mogelijke onderwerpen voor films opgeslagen. Sommige zijn er nog niet uitgehaald en kunnen ooit verrassende nieuwe films opleveren. Andere onderwerpen zijn tot in den treure herhaald en leveren zelden tot nooit een goede film op. Zo ongeveer het meest gebruikte, en derhalve minst originele, onderwerp betreft seriemoordenaars. Regisseur en scriptschrijver moeten van behoorlijk goede huize komen om van dit uitgemolken principe nog een boeiende en originele film te maken. Bij Twisted is dit absoluut niet gelukt en dat terwijl de cast van deze film zo sterk is.
Ashley Judd speelt politieagente Shepard. Zij is behoorlijk aggressief, drinkt te veel, heeft een grote bek en duikt met jan en alleman het bed in. Hier ligt meteen het grote probleem van Twisted. Om een dergelijk karakter overtuigend neer te zetten heb je een stoere actrice nodig, niet een met een lief koppie als Ashley Judd. Zij weet dan ook totaal niet te overtuigen en weet geen medeleven op te wekken bij de kijker, iets wat wel noodzakelijk is gezien het verhaal. Wanneer er namelijk lijken beginnen op te duiken in de stad blijkt dat zij met allemaal een keer het bed gedeeld heeft. De verdenkingen gaan haar kant op, maar zij wordt beschermd door haar mentor John Mills. Deze rol van Samuel Jackson is er een die op de automatische piloot wordt gespeeld. Zijn daadkrachtige stemgeluid en acteerwerk zijn niet slecht te noemen, maar maken ook geen indruk. Mills weet het verhaaltje echter zo te draaien dat de echte verdenkingen richting Shepard`s partner Delmarco (gespeeld door een uitgebluste Andy Garcia, vgl. Al Pacino in Donnie Brasco) gaan. Iets wat makkelijk lukt, aangezien Shepard zo labiel als de pest is. De kijker wordt nog een tijdje in het ongewisse gelaten over de daadwerkelijke moordenaar, maar je weet continu dat er ergens een draai in het verhaal gaat komen. Wanneer deze draai ook blijkt te komen is deze totaal niet meer verrassend.
Na het kijken van Twisted word je achtergelaten met een leeg en onbevredigd gevoel en krijg je het idee dat je deze anderhalf uur van je leven (en vijf euro) wel beter had kunnen besteden. Als je er dan ook nog achter komt dat er een soort van subliminal message in deze film zit voel je je helemaal opgelicht. Misschien slaagt de waarschuwing dat het slecht is om onenight-stands te hebben in het puritijnse Amerika wel, maar wat mij betreft hoef je hier echt niet mee aan te komen. Waarom eerdergenoemde acteurs zich voor deze film geleend hebben is mij totaal onduidelijk. Dat ik nooit eerder van Twisted gehoord had lijkt me eigenlijk wel terecht. Evenals dat dit soort troep meteen in de uitverkoopbakken van de videotheek moet belanden. Dan kan ik je aanraden hem daar lekker te laten liggen.
