Met de wens om mooie, sfeervolle beelden van het Himalaya-gebergte te zien, begon ik aan deze film. Wat dit betreft werd ik matig bevredigd. Deze film heeft zeker wel een paar mooie beelden, maar het was niet zo indrukwekkend als andere beelden (voornamelijk uit natuurdocumentaires) die ik gezien heb. Dergelijke films komen ook altijd tesamen met een kijkje in de lokale inheemse cultuur. Dit is opzich wel interessant. Maar niet nieuw. Het verhaal zelf is heel erg simpel en stelt niet zoveel voor:
Himalaya gaat over de onderlinge strijd tussen het oude opperhoofd en een jongere man die opperhoofd wil worden. Deze strijd uit zich een karavaantocht over de bergen met yaks en al om zout te ruilen voor de aankomende winter. Het oude opperhoofd zet er later op uit maar weet zijn jongere rivaal alsnog in te halen! Hij trekt hem zelfs voorbij maar raakt oververmoeid, waarna de jongeman hem redt. Het oude opperhoofd gaat uiteindelijk dood (door ouderdom) en bekroont op zijn sterfbed de jongere man tot opperhoofd.
Af en toe komen tibetaanse wijsheden voorbij, zoals "Als je twee kanten op kunt, kies dan altijd de moeilijkste" en "Je lijkt teveel op mij om mijn zoon te kunnen zijn!". Ik zou de film niet als slecht willen bestempelen, maar heel erg indrukwekkend is het eigenlijk niet.
