Zanger/gitarist Steve 'Lips' Kudlow en drummer Robb Reiner maken al sinds 1978 muziek met elkaar middels de heavy/power metal formatie Anvil. Ooit was deze band de wegbereider voor acts als Slayer, Anthrax en Metallica. Respect van collega bands is er te over, maar het grote succes bleef, in tegenstelling to voornoemde bands, goeddeels uit. De documentaire Anvil: The Story of Anvil duikt in het hoe en waarom hieromtrent en brengt een warm portret van de twee voornaamste bandleden, die na 3 decennia matig succes, nog altijd vastberaden zijn om te rocken.

Als metalhead mag ik mijzelf toch wel enigszins bestempelen, maar interesse in de Canadese band Anvil had ik nooit. De zangkwaliteiten van Lips zijn mij te matig en de muziek mist de edge van een Slayer, om maar een band te noemen. Voor het mainstream publiek is het daarentegen veel te ruig wat de heren voorschotelen. Zie hier een van de oorzaken van het uitblijven van succes voor Anvil.

De docu opent met beelden van een stadionconcert uit de jaren '80. Een Japanse menigte begroet Anvil met evenveel enthousiasme las de bands met wie ze het podium deelden, onder meer Bon Jovi en Whitesnake. Een kwart eeuw later tourt Anvil door Europa, voor het luttele gage van €1.500 per avond, en speelt in klotezaaltjes voor een man of 20. Wat er met Bon Jovi is gebeurd weet iedereen. Hoe kan het met Anvil zo misgegaan zijn?

Door middel van interviews, de registratie van een desastreuze tour en de strubbelingen tussen de twee hoofdpersonen, leren we hen beiden goed kennen. Het zijn vrienden voor het leven. Sympathiek zijn ze bovendien; veel te aardig eigenlijk voor de muziek business. Veel sjoege ervan hebben ze echter niet, maar hun vastberadenheid er iets van te maken is hartverwarmend. Maker Sacha Gervasi, een voormalig roadie van de band, weet deze dingen uitstekend vast te leggen.

Vaak is de 'film' grappig, maar ook tragisch, bijna ontroerend. Van vals sentiment is echter geen sprake. Anvil: The Story of Anvil weet hierdoor goed te verstrooien en kan ik van harte aanraden; ook aan mensen die niet zoveel ophebben met het metal genre.