Crimineel Jay heeft een jaar geleden een klus verknalt. Hij kampt hierdoor nog steeds met psychische problemen die hij afreageert op zijn vrouw en zoon. Zijn vriend Gal haalt hem over een nieuwe klus te doen: drie onbekende mannen vermoorden. De eerste gaat uitstekend, maar Jay begint psychopatisch gedrag te vertonen waardoor de missie in gevaar komt. Weer stoppen met de opdracht is echter geen optie en de twee vrienden worden een bizarre wereld binnengesleept.

Regisseur Ben Wheatley wordt gezien als de redding van de Engelse cinema, maar dat kan ik niet afleiden uit zijn misdaadthriller Kill List. De film heeft een aantal sterke momenten, met name in de geweldserupties die Jay vertoont tijdens zijn opdrachten. Op die momenten doemen vergelijkingen op met Amerikaanse misdaadmeesterwerken uit de jaren negentig. Ook het acteerwerk is over de gehele linie meer dan adequaat te noemen. Genoeg aanknopingspunten voor een dikke voldoende dus, zou je zeggen.

Het verhaal van Kill List is echter weinig consistent en daar wringt het hem met name. De kennismaking met Jay en zijn vrouw en hun relatie neemt namelijk een enorm lange tijd in beslag, terwijl sommige moorden in een knipoog voorbij zijn. Ook worden er karakters geïntroduceerd, zoals de vrouw van Gal, die vervolgens nauwelijks een rol spelen. Op het einde gaat het echter echt fout, als Wheatley de horrordoos opentrekt. Vanuit het niets komen we in een sacrificiële martelscène terecht, en niet veel later in een achtervolging in een duister riool. Onsamenhangend is daarmee het woord dat Kill List het beste beschrijft.