Een fletse John Richardson speelt een dubbelrol in deze vervelende Italiaanse western, waarvan ik mag hopen dat ik hem niet snel weer onder ogen kom. De plot is onboeiend, over een kerel ter waarde van $20.000 met goud in zijn kop. Uiteraard zijn er meerdere partijen die wel oren hebben naar de premie en de berg goud...

Execution. Dat klinkt cooler dan het is en laat het ironischerwijze nu juist de executie van deze productie zijn die veel te wensen over laat.

Regisseur Dominic Paolella doet nauwelijks zijn best en draaide een erg suffe spaghetti western. De plot lijkt ogenschijnlijk gecompliceerd, maar dit komt enkel omdat het scenario ronduit slecht inelkaar zit. De personages interesseerden mij hierdoor geen moer en zaken worden nodeloos verwarrend door het feit dat John Richardson zo nodig twee rollen moet spelen. Voorts wordt de vrij aardige muziek van Lallo Gori verkracht, doordat ´s mans score volledig out of synch is met het visuele. Demofilo Fidani gebruikte dezelfde muziek mijns inziens stukken beter. De acteurs naast Richardson zijn net zo matig als de hoofdrolspeler zelf en er zit niet een bij die zich op positieve wijze weet te onderscheiden.

Een paar dingen zijn wél aardig, zoals de martelscènes door de Mexicaanse bendeleider met een strijdvlegel. Of het tamelijk inventieve vuurgevecht in de saloon. Ook de Israëlische settings werken verfrissend, al is het maar omdat het eens wat anders is dan -pak hem beet- Almería. Maar dan hebben we de positieve punten wel gehad, hetgeen een vrij magere oogst is.

Execution is met afstand de slechtste film in de, overigens fraaie, Django Italo-Western Box van Koch Media. Van de titel die de film werd meegegeven door onze Oosterburen werd ik overigens vrolijker dan van de prent zelf: Django - Die Bibel ist kein Kartenspiel. Daar valt geen speld tussen te krijgen.