Het personeel van een supermarkt maakt zich op voor de jaarlijkse voorraadtelling. Het zal hun laatste zijn, want wegens verkoop van de zaak komen ze allen op straat te staan. Een van de cassières wordt ondertussen lastig gevallen door een enge ex-vriend, die wordt overmeesterd en eruit gezet. Niet lang daarna worden de werknemers een voor een gruwelijk afgeslacht...
 

 

"Een jaarlijkse voorraadtelling, dat is toch niet van deze tijd?", hoor ik je zeggen. Dat klopt; maar we hebben hier dan ook van doen met een film uit de jaren '80, een periode waarin cycle counting nog geen gemeengoed was. Naast het feit dat een jaarlijkse telling van de voorraad meestal in overuren wordt uitgevoerd door ongemotiveerd personeel is de tijdsspanne van zo'n telling dermate kort dat de kans op fouten in de hand wordt gewerkt. Het tellen in cycli daarentegen, is veel efficiënter en verschaft een betrouwbaarder zicht op de voorraad.  Bovendien is de kans dat een maniak op beestachtige wijze het personeelsbestand decimeert tijdens een cycle count veel geringer.

Vermakelijke slasher van Scott Spiegel. Het sfeertje heeft wel wat, daar niet van, maar dit soort films kijk je natuurlijk voornamelijk voor de kills. Het zijn er genoeg en de een is nog gruwelijker dan de andere. Wat betreft scenario is het behelpen en een verrassende aap komt ook al niet uit de mouw. Maar al met al is er met een budget van een luttele $130.000 puik werk afgeleverd. De prent bevat namelijk flink wat ingenieuze shots en ook in de smerige effecten is veel ambacht gestopt. En voor die prijs komen ook nog even horrorhelden Bruce Campbell en Sam Raimi voorbij. Lang niet slecht.