Op reis naar familie voor het kerstdiner heeft pa Garrington besloten een alternatieve route te rijden over smalle binnenwegen. Plots zien ze een vreemde vrouw, gekleed in wit langs de weg staan. Ze reageert apathisch en niet veel later wordt een van de gezinsleden dood aangetroffen. De familie rijdt snel verder, maar elke keer als ze stoppen blijkt een van hen getroffen te worden door duistere krachten die er langs de weg heersen. De weg heeft bovendien geen enkele bestemming en loopt in lange rondjes. Wie van de familie zal uiteindelijk de vloek van de witte vrouw overwinnen?
 

Gemengde gevoelens heb ik over deze film, zeker tijdens het kijken. Veel origineels en vernieuwends wordt er immers niet geboden in Dead End. Vooral het verhaal hebben we al in tig andere horrorfilms voorbij zien komen. Het acteerwerk is grotendeels plastisch en weinig overtuigend. Verder gebeurt er maar heel weinig in deze film; het is vooral veel gelul over de vreselijke situatie waarin het gezin is terechtgekomen.

Toch wist deze aanpak me tegen het einde wel te pakken en kijk ik terug op een alleraardigst filmpje. Doordat je niet weet wat er precies aan de hand is wil je het einde bovendien gezien hebben. Er wordt wat mysterie vastgehouden door de motieven van de slechterikken niet te onthullen. Al met al biedt Dead End binnen zijn genre precies het vermaak dat het moet doen, maar verwacht niets verheffends.