Rear WindowBoobers geeft hieronder een vrij adequate beschrijving van het verhaal van Rear Window. Ook geef ik hem gelijk wat betreft de saaiheid van het eerste deel van de film. Er gebeurt het eerste uur feitelijk vrij weinig wat de -toch al niet al te gecompliceerde- plot verder brengt. Het zijn vooral lange gespreken over ogenschijnlijk weinig relevante onderwerpen. Toch vind ik veel van deze conversaties vrij vermakelijk. Ze laten bijvoorbeeld zien hoe er in de jaren vijftig tussen mannen en vrouwen over bepaalde onderwerpen werd gedacht. Hoofdrolspeler James Stewart weet de rol van macho, overdonderende vrouwenverslinder daarbij met verve te spelen. Hij is een typisch Amerikaans product uit de tijdsgeest van grote prodent smiles en waarin het haar vooral grote hoeveelheden vet moest bevatten. Het is daarnaast voor de kijker overigens ook geen straf dat Grace Kelly zijn tegenspeelster is. Zoals gezegd komt Rear WIndow pas nu ruim een uur speeltijd een beetje op gang. Hoewel in eerste instantie niet echt heel spannend, zat ik tegen het eind van de film toch wel op het puntje van mijn stoel. Wanneer Grace Kelly bij de vermeende moordenaar inbreekt om bewijs te verzamelen en hij plotseling thuiskomt, is de spanning voelbaar. Hierin komt ook de kracht van de gewonde hoofdrolspeler naar voren. Het camerawerk is namelijk allemaal gefocust op de enkele kamer waarin hij verblijft. Alle gebeurtenissen buiten deze kamer worden weergegeven door de lens van zijn camera. De afstand die je hierdoor als kijker hebt met de gebeurtenissen buiten zorgen ook voor een soort dislocatie met de hoofdrolspelers. Of dit een door Hitchcock bedoeld effect is weet ik niet, maar effectief is het zeker wel. Dit positieve commentaar op Rear Window neemt overigens niet weg dat op deze film nog steeds voldoende commentaar valt te leveren. Immers, het eerste, vrij saaie uur vergeef ik de regisseur niet. Wat eindcijfer betreft sluit ik me dan ook bij Boobers aan.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
       |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rear WindowEen fotograaf met zijn been in het gips moet een aantal maanden thuis blijven. Het enige wat hij kan doen, is uit het raam kijken naar zijn buren en naar de binnenplaats. Het is warm buiten en iedereen heeft de ramen open zodat hij makkelijk naar binnen kan gluren. Een van zijn buren gedraagt zich zeer vreemd. Zijn invalide vrouw is er namelijk ineens niet meer en hij haalt ineens zagen in huis, verbergt iets in een grote kist en maakt vreemde uitstapjes `s nachts. De fotograaf, zijn vriendin en zijn verzorgster proberen te bewijzen dat deze vreemde persoon een moord heeft gepleegd. Ik had hoge verwachtingen van deze Hitchcock die hoog in de top 250 van IMDB staat (#17). Ik moet zeggen dat ik best wel teleurgesteld ben. Het is natuurlijk wel een film uit 1954, waardoor het vast een van de eerste in zijn genre is. Maar ik vond het eerste deel van de film best wel saai. Veel spanning zit er niet in. Ze gaan dan alleen maar beredeneren wat er zou kunnen zijn gebeurd. Dit kan leuk zijn, maar het plot van Rear Window is niet echt ingewikkeld, waardoor de beredeneringen niet echt ver gaan. Aan het einde wordt het wel wat spannender, maar dit komt wat mij betreft iets te laat. En een echt orginele clue ontbreekt, wat ik toch wel verwacht van Hitchcock.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
