The Fury

The Fury geldt (ook voor zijn fans) als een van de meest slonzige films van Brian De Palma. De inhoud is onzinig, het script een zooitje en de schrikeffecten bij vlagen te gek om los te lopen. Tegelijkertijd wordt de film ook geroemd vanwege enkele vondsten en visuele hoogstandjes. Sjieke troep, zegt de Speelfilmencyclopedie.

Het verhaal: een vader is wanhopig op zoek naar zijn zoon, die is ontvoerd door een geheime dienst waarvoor hij – de vader dus – zelf enige tijd heeft gewerkt. De dienst in de jongen is geïnteresseerd vanwege zijn bovennatuurlijke gaven: hij is telepatisch en telekenetisch begaafd, wat inhoudt dat hij gedachten kan lezen en voorwerpen kan verplaatsen zonder ze aan te raken. Via een vriendin komt de vader op het spoor van een meisje (Amy Irving) dat even oud is als zijn zoon, en over dezelfde gaven beschikt. Uiteindelijk leidt zij hem naar de plaats waar zijn zoon wordt vastgehouden, en daar voeren de gebeurtenissen tot een bloedige climax.

Op het eerste gezicht lijkt de film een vervolg op Carrie, De Palma’s doorbraakfilm: het onderwerp is opnieuw jongeren die geen raad weten met hun eigen bijzondere vermogens. Dit keer zijn er echter meer nevengeschiedenissen die de vaart uit de vertelling halen. Kirk Douglas (voor jonge lezers: dat is de vader van Michael) is uitstekend als de man die op zoek is naar zijn ontvoerde zoon, maar zijn zoektocht is te omslachtig en hangt van de toevalligheden aan elkaar. Veel details worden helemaal niet opgehelderd. Wat is dat eigenlijk voor een geheime dienst? Wat wil men precies met die jongen? Hoe past die psychiatirische kliniek in het verhaal? We hebben er het raden naar.

De Palma slaagt er wel in om een goed gebruik te maken van die bijzondere gaven waarover de jongeren beschikken. In een adembenemende scène zien we hoe Irving een herinnering van haar leeftijdgenoot binnenstapt: terwijl de camera om haar heen cirkelt, zien we hoe een gebeurtenis uit het verleden van een ander zich voltrekt. Ook de telekinese, het verplaatsen van voorwerpen zonder ze aan te raken, wordt op bijzondere wijze gebruikt: eerst wordt deze gave op een modeltreintje toegepast, daarna op een kermisattractie en uiteindelijk, in die bloedige finale, op … mensen. Ze worden opgetild, rondgeslingerd en … nou, kijk zelf maar. Zet wel een glaasje water klaar, want de slotscène is wat je noemt de moeder van alle slasherscènes.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- When a Stranger Calls (horror / thriller : 7.5)
- Sisters (horror / thriller : 7.5)
- Eden Lake (horror / thriller : 7)
- Triangle (horror / thriller : 7)
- Red Dragon (horror / thriller : 7)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie horror eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie thriller eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10