Dakota, sheriff van Tombstone, wordt een gewelddadige overval in de schoenen geschoven. Zelfs een leek op het gebied van rechtspraak zal opmerken dat zijn veroordeling nergens op slaat, daar enkel gebaseerd op suggestie. Maar goed, de onschuldige Dakota moet wel vijftien jaar stenen houwen. Hij wordt echter vrijgelaten wanneer de autoriteiten overtuigd raken van zijn onschuld. Bovendien kan Dakota dan mooi de bende te grazen nemen, die nu al weer snode plannen hebben. Samen met zijn broer Slim trekt Dakota erop uit om het recht te laten zegevieren...
 

 

De hoofdrolspeler in deze standaard spaghetti western is Tony Kendall, die voor de verandering eens niet de gladde jongen uithangt. Veel praten doet hij ook al niet, terwijl zijn gezicht tamelijk uitdrukkingsloos is. A la Anthony Steffen manouevreert hij zich door de prent en dat past eigenlijk wel.

De film is weinig hoogstaand en straalt niet teveel energie uit, doch heeft een speelduur die goed uitkomt: Een kleine tachtig minuten. Nochtans is het niet zo dat ik me verveelde en wegens de flinterdunne plot hoefde ik er mijn aandacht ook niet echt bij te hebben. Het is gewoon een film die op zijn 'zondag 's middags' aan je voorbijtrekt, zonder te vervelen.

Het meest krachtige zijn de korte geweldsuitbarstingen met hun langzame aanloop. Weinig vernuftig natuurlijk, Sergio Leone werd hiermee immers bekend, maar het trucje werkt toch telkens weer. Regisseur Edoardo Mulargia, hij maakte tien spaghetti westerns, was hiervoor bedreven genoeg. Voor de rest is de muziek gerecycled, wat ook geldt voor een aantal scènes die afkomstig zijn uit Perché uccidi ancora.