Een groepje schipbreukelingen spoelt aan op een vulkanisch eiland. Het blijkt niet onbewoond te zijn. Ene Rackham heeft het er voor het zeggen. Verder is er een inheemse voodoo stam, die braaf luistert naar Rackham, en een wetenschapper en zijn mooie dochter. Ook zijn er vreselijke vismensen. Deze blijken te zijn gecreëerd door de wetenschapper, die ze in zijn macht heeft door ze een verslavend middel te geven. Rackham heeft de vismensen nodig om de schat van de verzonken stad Atlantis op te duiken...
 

Ik zag de trailer van deze film op een videoband en raakte nieuwsgierig. Hoewel het me -vanwege het concept- een geinige film leek, verwachte ik een niet al te beste film. Die laatste vooronderstelling bleek onjuist: De film is namelijk vrij goed.

De sets zijn fraai, terwijl de effecten weten te overtuigen. Ook de acteurs doen het niet slecht. Het verhaal wordt spannend gebracht, waardoor het weinig moeite kost om erin te geraken.
 

 

De vismensen deden me qua uiterlijk denken aan het wezen uit Creature from the Black Lagoon, een film uit 1954 van Jack Arnold, terwijl het verhaal veel weg heeft van H.G. Wells' boek The Island of Dr. Moreau. Van simpel jatwerk is mijns inziens echter geen sprake. De bestaande elementen  zijn hier vakkundig gemixt tot een onderhoudende cocktail van spanning en avontuur.

Gelet op de naam van de regisseur verwachtte ik wat meer horror elementen, doch die zijn bijna absent. De film blijkt er goed zonder te kunnen, al dacht Roger Corman daar anders over. Voor de Amerikaanse versie voegde Corman er, naast een aantal Amerikaanse acteurs waaronder Cameron Mitchell, enkele bloederigheden aan toe. Over die versie (Screamers) kan ik niet oordelen, maar ik kan me niet voorstellen dat die beter is dan wat Sergio Martino voor ogen had (de versie die ik hier bespreek).