Mauri is een stoere politieagent die van Milaan is overgeplaatst naar Napels. Daar heeft een bende een andere geript en is een hoeveelheid drugs achterover gedrukt. Dit kan natuurlijk alleen maar oorlog betekenen in de poel des verderfs die Napels heet. Op zoek naar de drugs wordt een spoor van lijken achter gelaten. Maar voor Mauri zijn het de opgestuurde tekeningen van de dochter van de bendeleider die de belangrijkste aanwijzingen vormen. Samen met zijn Napolitaanse sidekick trekt hij erop uit om de Camorra een halt toe te roepen...

Doorsnee Italiaanse misdaadfilm van regisseur Michele Massimo Tarantini, die bij mij vooral bekend is van de heerlijke pulpfilm Massacre in Dinosaur Valley. De film is niet te hoogdravend en hoogstaand al evenmin, maar hij kijkt lekker weg. We hebben hier mafia tuig, een stoere agent, achtervolgingen, geschiet en hier en daar een tiet. Nou ja, eigenlijk alleen de tieten van actrice Sonia Viviani; maar dat zijn me een stel fraaie!

Napels wordt goed neergezet of althans het beeld dat ik heb van de stad: Een mix van smerige achterbuurten en fraaie monumenten die wel eens gerestaureerd mogen worden. Al met al de perfecte setting voor een groezelige misdaadfilm. En tja... de stad heeft zijn naam ook niet echt mee als het om misdaad gaat. Het betreft hier dan ook zeker niet de enige misdaadfilm met 'Napoli' in de titel.

Sommige zaken worden relatief serieus belicht. De problematiek met gespuis als gangsters, pooiers en hoeren, maar ook de angst en honger van de plaatselijke bevolking. Ik zou het daarentegen ook weer geen sociale aanklacht willen noemen, ook al worden er wat dat aangaat her en der hints gegeven.

Het geweld en de materie ten spijt heeft de prent een ietwat komische ondertoon. Deze vind je met name terug in de Napolitaanse sidekick van Mauri die gespeeld wordt door Enzo Cannavale, een kerel die me zowel qua fysiek, als qua oneliners, deed denken aan Silvio Berlusconi. Hoofdrolspeler Luc Merenda weet de kar goed te trekken. Hij heeft voor dit soort rollen het juiste charisma. Zonder Cannavale was de film echter beduidend minder geweest. Zijn humor, maar ook de chemie tussen zijn personage en dat van Merenda zijn mijns inziens de sterkste punten van de film.