´Van de makers van Kruimeltje en Pietje Bell´ valt er te lezen op de hoes. Deze makers zullen vast naarstig op zoek zijn geweest naar een ander prehistorisch Nederlands kinderboek om te verfilmen en kwamen uiteindelijk uit bij Kapitein Rob die zijn gang naar het witte doek mocht maken. Een beetje jammer is het dat de creatie van Pieter Kuhn is verplaatst naar een moderne setting. Helaas is dat niet het enige dat jammer is. Eigenlijk is de film in zijn geheel behoorlijk jammer te noemen.

 

Rob is een stoere kapitein met een zeilbootje. Alsof dat nog niet genoeg is beunt hij bij door als geheim agent actief te zijn voor een of andere obscure dienst. In het begin zien we hem dan ook wat reet trappen. Rob moet op de koters van zijn zus passen. Maar dat wordt verstoord door een gemene professor die een apparaat heeft uitgevonden dat het klimaat in een ogenblik kan veranderen. Deze Lupardi laat het dan ook naar hartelust vriezen, dooien, bliksemen en wat dies meer zij. Het leuke weervrouwtje, die overigens een welhaast feilloze metereologische kennis aan de dag legt, begrijpt er dan ook niets van. Werk aan de winkel voor kapitein Rob dus, voordat de minister president overstag gaat en Lupardi de inhoud van De Nederlandsche Bank overhandigt.

 

In een tijd waarin Al Gore met grafiekjes en slideshows op de proppen komt om aan te tonen dat de aarde aan het opwarmen is, geven we in Nederland liever de schuld aan een booswicht met een magisch kristal die ermee de ijsschotsen onder de pinguïns vandaan laat smelten. Maar gelukkig is kapitein Rob ter plaatse en die wint het toch nipt van die mislukte Amerikaanse politicus. Over politici gesproken; laat ik maar met de deur in huis vallen met de beste grap van de film: Wouter Bos speelt de minister president. Met een smalend applaus begroette ik deze absurdistische vorm van tegendraadse casting.

 

Ik weet eigenlijk niet wie op deze film zitten te wachten. De fans van de originele boekjes zullen deze adaptatie waarschijnlijk verfoeien, terwijl ik vermoed dat kinderen liever naar de nieuwste Harry Potter kijken. De film heeft veel te weinig actie en het verhaal gaat nergens heen. Af en toe kan er gelukkig wat gelachen worden, maar dan vooral om hoe abominabel al die (semi) bekende Nederlandse acteurs en -actrices het doen. Het gruwelijke overacteren van Arjan Ederveen als de slechterik haalt in dit kader nog het meeste gegrinnik binnen. De wetenschap dat de hoofdpersoon wordt vertolkt door iemand met watervrees is overigens ook vrij lachwekkend. Zien varen doe je deze 'kapitein' dan ook niet.

 

Toch valt er een veer in een reet te steken, namelijk mijn eigen reet. Ik had na een half uur speelduur niet verwacht dat ik dit misbaksel zou kunnen uitzitten, doch heb een dag later toch het restant ondergaan. Durf jij het aan?