Dit is een zwart/wit film die doet overkomen als een film uit 1960 ofzo. En dit doet hij perfect. Ik heb de afgelopen tijd voornamelijk oude z/w films gekeken en deze film heeft precies dezelfde sfeer.
De film gaat over Ed Crane, een stille en bescheiden man die uit zichzelf nauwelijks een gesprek zal beginnen. Hierdoor gaan de mensen om hem heen voor 2 praten als ze bij hem zijn. Hij staat dan met telkens hetzelfde gelaat te luisteren en antwoord pas na een minuut stilte. Een vriend van hem vertelt hem hoogst persoonlijk dat hij gechanteerd wordt. Later vertelt hij hem dat hij de chanteur vermoord heeft, waarna hij Ed probeert te vermoorden. Als Ed een minuut gewurgd is, steekt hij een mes in de keel van de man. Vanaf dan gaat het leven van Ed bergafwaarts. Hij probeert te beredeneren waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Maar hij denkt te langzaam en praat te weinig om de dingen te voorkomen voordat ze gebeuren. Langzaam aan ziet hij zijn hele leven wegvagen.
Acteerwerk is erg goed gedaan. De personages zijn zeer sprekend. Vooral die van Ed zelf. Geweldig hoe hij met hetzelfde gelaat door de hele film wandelt en overal de tijd voor neemt (bijna even langzaam als Maarten). De overige personages zijn echter ook goed gespeeld. Toppie! (Alleen het ruimteschip vond ik een onzinnige toevoeging).
