In 1984 verscheen het eerste deel van de Children of the Corn reeks, gebaseerd op een kort verhaal van horroricoon Stephen King. Hierin weet de jeugdige priester Isaac, onder invloed van een of ander kwaad in een maïsveld, de kinderen van het dorpje Gatlin te bewegen alle volwassenen te vermoorden. Deel 6(66) biedt negentien jaar na deze gebeurtenissen de terugkeer van Isaac, nog steeds sekteleider en zelfuitgesproken Messias, maar nu in comatueuze toestand. De chick Hannah haalt hem met een enkele aanraking uit zijn diepe slaap, maar daarvoor kwam ze niet naar Gatlin. Ze zoekt namelijk haar biologische moeder. Je begrijpt het al: Alle kids uit het eerste deel zijn nu volwassen geworden. Hun kinderen, de nieuwe generatie maïsfetisjisten, zijn de beoogde middelen voor Isaac's nieuwe David Koresh missie. Hannah blijkt echter de uitverkorene. Degene die achter de rijen loopt -whatever- moet zijn zaad in haar planten. Deze gast raakt vervolgens verwikkeld in een machtsstrijdje met Isaac...
Ahem, what the fuck? Laat ik het er maar op houden dat dit het veruit slechtste deel in een sowieso al zeer povere serie is. Zeer sporadisch wordt er wat horror geboden, waarvan het op lompe wijze doormidden hakken van een hoofd door Isaac het enige memorabele fragment is. Voor de rest is het vertoonde te triest voor woorden, met een zeer vervelend en afgezaagd verhaal dat maar blijft voortslepen. Toen de aftiteling een feit was, was ik dan ook verbaasd slechts vijfenzeventig minuten van mijn leven kwijt te zijn. Kortom, wil je meer uit je tijd halen? Zet dan dit maar eens op. Arme Stacy Keach.
