Discotheekeigenaar Bandai heeft een schuld uitstaan bij de lokale yakuza. De enige reden dat hij nog leeft is dat hij connected is, maar voor vol wordt hij door de gangsters niet aangezien. Allerhande vernederingen moet hij zich hierdoor laten welgevallen. Omdat de maffiosi zijn discotheek dreigen in te nemen als hij het verschuldigde bedrag niet ophoest, komt Bandai op het lumineuze idee om hen te bestelen. Samen met een gefrustreerde loonslaaf, een halve nicht, een voormalig smeris en een moedige stumper beraamt hij de klus. Hoewel het geld bijna voor het oprapen bleek, zijn de represailles niet mals. Ze krijgen een vakkundige hitman achter zich aan, die begint met het neermaaien van familieleden van de overvallers...
Hoewel je een dergelijk plot wel vaker tegenkomt in films, weet het vreemde Gonin er toch iets aparts mee te doen. De personages wijken af van de standaardfiguren in misdaadfilms en worden stuk voor stuk goed uitgediept, waardoor er empathie gecreëeerd wordt en een psychologische inblik wordt verschaft. Hierbij worden bizarre zijwegen niet geschuwd. Een verkrampt romantisch subplot tussen twee van de overvallers is hiervan een goed voorbeeld. Actiefans worden door de prent daarentegen niet teleurgesteld. Op kenmerkende Japanse wijze vindt er een aantal bloederige schietpartijen en - moorden plaats, waardoor de geweldscomponent naar behoren wordt vertegenwoordigd. De aanwezigheid van cultheld Takeshi Kitano fungeert als slagroom op de taart. Gonin kan door zijn diepgang op meerdere manieren bezien worden, waardoor de film uitermate geschikt is om frequenter te bekijken. Aanrader voor fans van arthouse en/of yakuza-films.
