Intrigue herbergt een agglutinatie van filmgenres die op fragmentarische wijze in elkaar overlopen. De film begint als een noir/avonturenfilm over een oneervol ontslagen soldaat, Dunham, die zijn geluk gaat beproeven in Shanghai op de zwarte markt. Hij wordt zakenpartner van een verraderlijke, mooie vrouw en ondervindt dat er flink wat valt te verdienen aan de recessie. De prijzen zijn inmiddels vijfduizend keer gestegen. Het zien van de harde, fysieke gevolgen van de zwarte markt veroorzaken bij hem een ware eye opener . Het zou toch niet moeten kunnen dat een kind zomaar neervalt tijdens een spelletje honkbal omdat hij te weinig eten krijgt?! In Brooklyn is dat wel anders. Vastberaden gaat hij vanaf nu de politiek correcte gast uithangen, zonder uiteraard niet al te veel coolheid kwijt te raken. Je begrijpt dat de misdaadelementen nu goeddeels hebben plaatsgemaakt voor melo-drama. Zoals de titel al prijsgeeft belandt Dunham in een web van intriges en vallen er gelukkig wat dooien. Natuurlijk wordt er ook nog tijd vrijgemaakt voor een beetje romantiek. Ruwe bolster, blanke pit-verhalenzijn nooit origineel en dat is Intrigue dus ook niet. De sfeer en het acteerwerk kunnen ermee door, derhalve krijgt de film slechts een lichte onvoldoende.
