Deze spaghetti western werd in Zweden in de markt gezet als een vervolg op Johnny Yuma (zie poster in kader). De film van Romolo Guerrieri was er blijkbaar een succes en dan kun je op dat soort fratsen wachten. Maar met Johnny Yuma heeft deze cowboyfilm niets te maken en gelukkig is hoofdrolspeler Mark Damon hier lang niet zo irritant als in genoemde film. 

Damon speel Lawrence, die wraak wil voor de moord op zijn vader. In zijn onderzoek hiernaar doet hij zich voor als een ander, terwijl hij zijn zwager zich laat voordoen als een laffe versie van zichzelf. De twee trekken een beerput open en komen tegenover de plaatselijke bende te staan...

De enige western op het curriculum vitae van regisseur Riccardo Freda, doch niet een onaardige. De regisseur had meer affiniteit met thrillers en laat dat ook hier merken in plot en enscenering. Het levert in elk geval een a-typische spaghetti western op.

Freda had de film graag iets gewelddadiger gemaakt, maar werd door de hoge ooms teruggefloten; jammer, daar de film wel wat extra peper had kunnen gebruiken. Het is namelijk veel verhaal en weinig actie wat de klok slaat. Nochtans steekt de plot aardig inelkaar, waardoor de prent niet verveelt. Desalniettemin had de film het, mijns inziens, met wat minder personages mogen doen.

De muziek van Nora Orlandi tilt de film naar een ietwat hoger plan, maar van een hoogvlieger is geen sprake.