Deze spaghetti western lijkt in beginsel een goedkoop Trinity aftreksel te beloven. Goedkoop is de prent beslist, maar de flauwe ongein verdwijnt gaandeweg. Gelukkig maar.

Een kerel die luistert naar de naam Pot is de revolverheld van dienst. Het is een vrij pathethisch karakter. Enerzijds betoont hij zich een dodelijke schutter, anderzijds is hij ongelooflijk naïef. Hij laat zich continu ringeloren door allerhande figuren, waaronder zijn eigen broer. Door de goedgelovigheid van Pot staan de ongure criminelen bijkans in de rij om hem te verraden, al moeten ze dat meestal met de dood bekopen. Dat dan weer wel.

Er mankeert genoeg aan deze film. Zo zijn er behoorlijk wat scènes die, ter opvulling van de speelduur, dermate uitgerekt worden dat het bijna zielig wordt. Met name een aantal vreselijke vuistgevechten in saloons is typerend in dit kader, maar ook het verslag van een Mexicaans feestje mag er wat dat betreft zijn.

Nochtans weet de film te vermaken, met name wanneer het grimmiger wordt en Pot wraak neemt voor het hem aangedane onrecht.  Bovendien is de cast adequaat met Peter Martell vooorop in een overtuigende hoofdrol. Pot is een tragi komisch figuur en Martell weet dit goed over te brengen. Voorts heeft de film een aantal leuke vondsten zoals de doodgraver die geen schep gebruikt, maar dynamiet om graven te maken. Tot slot past de hergebruikte muziek van Nico Fidenco, zijn score voor John il bastardo werd gerecycled, bijzonder aardig.