127 HoursEen jongeman gaat vol vertrouwen de wildernis van Australië in. Hij kent het gebied en scheurt op mountainbike over de droge hellingen en ontmoet vervolgens twee verdwaalde (vrouwelijke) toeristen en leidt ze naar een verborgen poel waar ze kunnen zwemmen. Daarna neemt hij afscheid van ze en springt hij behendig van steen tot steen in de spleten en ravijnen van dit droge woestijnlandschap.Maar dan gebeurt het: hij trapt op een losse steen en dendert met steen en al naar beneden, waarbij zijn hand op bizarre wijze komt klem te zitten tussen steen en bergwand. Hij zit niet op zo'n wijze vast dat verwonding en bloedverlies hem een snelle dood zal gunnen. Nee, hij realiseert zich al gauw dat dit een lange en vreselijke lijdensweg zal gaan worden. De eerste poging is natuurlijk om de steen te proberen op te tillen. Maar deze verroert zich geen millimeter. Het mes kapotvijlen helpt ook geen drol. Wat andere pogingen falen even grandioos. Dus wat doe je dan als je na dagen nog geen enkel teken van mensen hebt vernomen en je hallucineert door de uitdroging? Juist: je arm afzagen! En wij praten hier niet over een vlijmscherpe zaag tegen je arm zetten en dan een paar keer heen en weer gaan. Nee, we praten over het langdurig porren en hakken in het vlees met een bot mes. Een maagomdraaiende scene in de film wat tegen horror aan leunt en tevens een van de hoogtepunten van de film vormt! Verder zou je misschien denken dat de film saai is: hij zit immers 127 uur vast in een kloof. Maar het tegendeel is waar! Het is leuk verfilmd en gevuld met flashbacks, dromen, hallucinaties en een dosis humor. Wat leuke simpele arty-farty effecten in tussenscenes, dragen positief hieraan bij. Dit is geen complexe film, maar zit gewoon prima in elkaar en vermaakt bij het kijken. Het is echter niet een bioscoopbezoekje waard: huur hem een keer en kijk hem thuis!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
