Fikret is een irritante kerel die wat bijbeunt als exorcist. Wanneer hij bij een uitdrijving op de duivel -die slechts een centimeter of tien lang is- gaat staan, is de prins van de duisternis over de zeik. Fikret kiest eieren voor zijn geld en besluit zijn oude baantje als zeeman, zie hiervoor het eerste deel van Kutsal Damacana, op te pikken. De lompe Fikret heeft wel een grote bek, maar ook als zeeman gaat hij confrontaties liever uit de weg. Hij riskeert liever de verdrinkingsdood, dan het op te nemen tegen schietende Somalische piraten. Gelukkig spoelt hij aan bij Boeddhistische monniken en een maand of vijf kloot hij wat aan in hun tempel. Het rijstdieet bevalt hem echter niet. Bovendien maakt hij zich er onmogelijk door de boel te ontheiligen. Terug naar Turkije dan maar, waar Fikret op de zak van vrienden teert. Als goedmakertje voor het breken van een vaas, koopt hij een afzichtelijk schilderij dat behekst is. Hierdoor verandert een vriend van Fikret in een weerwolf waarin de duivel huist. Met behulp van een stoere priester en zilver bestek dien het kwaad een halt te worden toegeroepen...

Toegegeven, de plotbeschrijving bevat een hoog 'en toen' gehalte. Reeds op de basisschool leerde ik dat dit geen goede manier is om een verhaaltje neer te pennen. De schrijvers van deze film hebben dat waarschijnlijk nooit geleerd, want het is namelijk precies zoals de film, verhaaltechnisch, in elkaar zit. De episodische structuur is bij vlagen vermoeiend, maar deert de prent verder niet. Het betreft hier een komedie en er valt genoeg te lachen.

Qua humor deed de film mij denken aan het vroege werk van Stephen Chow. Het stikt namelijk van de buitenissige ideeën en aanhangige grollen. Safak Sezer, die Fikret speelt, moet hierbij de kar trekken en doet dit niet onaardig. Fikret is een buitengewoon vervelende kerel die met zijn lompheid iedereen tegen zich in het harnas jaagt; à la Torrente in de gelijknamige film, maar dan stukken milder. Zijn Rocky sketch is bijzonder afgezaagd, maar werkt niettemin aardig op de lachspieren. En dat doet de film, waarbij de poep- en pieshumor niet ontbreekt, over het algemeen.

Een miniatuur duivel, piraten, een weerwolf en nog wat vermakelijke zooi tezamen in een film. Wat je allemaal niet kunt kopen voor drie Turkse Lira (anderhalve Euro). Met de prijs-kwaliteitverhouding zit het bij Kutsal Damacana 2: Itmen in elk geval wel snor.