In de nasleep van de Amerikaanse burgeroorlog vormt Machedo met een groep andere Confederate soldaten een gewelddadige bende die erop trekt om te roven en te plunderen. Ze vinden de noordelijke Jeff Madison op hun pad die ze besluiten te folteren. Na dit lolletje schieten ze Madison in de handen en laten hem voor dood achter. Na een paar jaar rooftochtjes mag het geen verrassing heten dat Madison weer eens om de hoek komt kijken...

Rauwe b-film van Mario Bianchi met spierbundel Sergio Ciani in de hoofdrol. In peplums was de man op zijn plaats, maar om hem te posteren als voornaamste figuur in een spaghetti western gaat me wat te ver. De man komt veel te flets over en geeft zijn personage bar weinig mee. Maar niet getreurd, want William Berger is ook van de partij. De Oostenrijker steelt de show als de psychopaat Machedo, al mag Frank Braña's vertolking van een (al even sadistische) handlanger van Machedo er ook  zijn.

Geweldig vermaak wordt er zelden geboden, al is de finale zonder meer de moeite waard. Het is een voorspelbare climax waarin Madison de gehele bende wegvaagt, doch het geschiedt op coole wijze. Voordien lijdt de prent aan te veel scènes die het tempo eruit halen.

Toch kan de film ergens op bogen en dat is het venijn van de gewelddadigheden. Mensen worden voor de lol gemarteld en afgeschoten als honden door de bende. Maar ook de (terechte) wraak wordt bijzonder bloederig uitgevoerd. Tezamen met een verdwaalde seksscène zorgt de bovenmatig geweldadige inhoud alsnog voor een memorabele spaghetti western; een aardige verdienste van een dergelijk goedkoop vehikel.