De directeur van een bedrijf in sportartikelen heeft iets geweldigs bedacht om zijn nieuwe speedboot te promoten. Hij huurt twee modellen in die, in het bootje, verdwaald raken op zee. Het plan is dat ze dan zullen worden opgepikt door een nietsvermoedend schip en dat de pers en de media er massaal zullen intuinen en zo (onbedoeld) enorm veel gratis reclame zullen maken voor de speedboot.

Het mooie duo komt in een klamme mist terecht, waaruit spoedig een schip opdoemt. Ze rammen hierbij het schip en het speedbootje begint langzaam te zinken. Een model heeft er schoon genoeg en gaat aan boord van het schip, waar geen teken van leven vandaan komt. Het andere model probeert het verloren radiocontact met haar opdrachtgever te herstellen, maar er zit later niets anders op dan ook aan boord te gaan. Het blijkt een spookschip te zijn dat eeuwen geleden Satan aanbiddende ridders vervoerde. Nu zijn het zombies geworden die 's nachts gaan kijken of iemand zo dom is geweest om aan boord te komen, want dan hebben ze wat te eten...
 

 

El buque maldito (het verdoemde schip) is het derde deel in de Blind Dead serie en met afstand de zwakste. Van de vier films heeft deze film tevens het slechtste verhaal. De scènes op het schip weten niet te overtuigen en zijn veel te donker. Zeker de helft van de prent bestaat uit zwart en mist. Wanneer effecten wel goed in beeld worden gebracht is duidelijk zichtbaar hoe goedkoop ze zijn. Met name wanneer het schip in brand vliegt is hilarisch; er wordt een maquette in de hens gezet.

Natuurlijk wordt er een soort reddingsmissie op touw gezet, want anders zou het aantal slachtoffers vrij karig zijn. Maar dit gedeelte overtuigt evenmin. Het is tevens jammer dat er geen flashbacks zijn naar het verleden van de ridders, zoals in de andere delen. Afgezet tegen de gemiddelde horrorfilm valt El buque maldito echter mee. Het is weinig soeps in termen van kwaliteit, maar biedt wat simpel griezelvermaak. De film weet bovendien goed af te sluiten met een, qua plaatjes, overtuigend slot.