Christopher Lee kruipt voor de vierde keer in de huid van het Oosterse criminele brein Fu Manchu, het bekendse karakter dat door pulpschrijver Sax Rohmer is bedacht. Bekend met de boekjes van de auteur ben ik niet, maar gezien de goedkope sensatiezucht die wordt nagejaagd in deze verfilming, vermoed ik dat zijn werk eer is aangedaan. Hoewel Lee nauwelijks te herkennen is, kan hij absoluut niet doorgaan voor een Aziaat. Het is een van de vele ongeloofwaardigheden waarvan de prent aan elkaar hangt. En dat maakt de film leuk. Goed is anders, maar leuk.
 

 

Fu Manchu zit deze keer verscholen in een Zuid Amerikaanse jungle, van waaruit hij de wereldovername plant. Hij heeft een middeltje ontwikkeld uit slangengif, dat hij vervolgens in gevangen genomen vrouwen spuit. Wanneer deze mooie dames een man kussen wordt deze meteen blind en sterft zes weken later. Deze kus des doods is toegediend aan tien belangrijke wereldleiders, hetgeen nog maar een voorproefje is van wat Fu Manchu van plan is. Fu Manchu's aartsvijand Nayland Smith (van Scotland Yard) loopt hem echter te dwarsbomen...

Deze film heeft actie, avontuur, een vleugje erotiek en een cartooneske schurk. De exotische settings zijn goed gebruikt. De grot van Fu Manchu is Indiana Jones avant la lettre. Het zorgt allemaal voor een erg geslaagde sfeer, dit terwijl de prent een fijne cast in huis heeft. Met name Ricardo Palacios brengt vermaak als de bandiet Sancho Lopez. Toch breekt de absentie van een fatsoenlijk plot de film enigszins op. Hierdoor is de inbreng van Christopher Lee zowat te verwaarlozen, terwijl zijn karakter eigenlijk de hoofdpersoon zou moeten zijn. Voorts gaat de film eigenlijk nergens over, waardoor ik achteraf met een ietwat onbevredigd gevoel zat. Zet het verstand dus op nul wanneer je deze film kijkt en dan zul je je niet vervelen of ergeren. Graaf dus slechts oppervlakkig in deze materie, anders blijft er geen spaander van heel.