Als baby zou Ator eigenlijk al vermoord moeten zijn, daar uit een teken op zijn huid blijkt dat hij degene zal zijn die zal opstaan tegen de kwaadaardige spinnekoning. Men weet Ator echter weg te smokkelen en aldus gebeurt er wat in de profetie staat omschreven...
In 1982 kwam Conan the Barbarian uit. De film werd een behoorlijk succes. Niet gehinderd door een klein budget of een gebrek aan fatsoenlijke ideeën kwam de uiterst productieve Joe D'Amato nog hetzelfde jaar met het (qua concept) vergelijkbare Ator l'invincibile op de proppen.
Veel heeft het verhaal niet om het lijf. Ator's zus, met wie hij wil trouwen, wordt ontvoerd en Ator gaat er achteraan. Een schattig beertje volgt hem continu op de voet. Tevens krijgt Ator tijdens zijn missie hulp van een stoere vrouw, die uit is op het goud van de spinnekoning.
Hoe dan ook, wat de film vermakelijk maakt is eigenlijk hetzelfde als waarom de film slecht is: Het is een ultragoedkope Conan ripoff op zijn Italiaans.
Heb je vroeger wel eens riddertje gespeeld? Je stak dan iemand 'dood' door het zwaard tussen arm en zij te plaatsen. Welnu, zo wordt iedereen in deze film aan het zwaard gerijgd. Tevens blijft er geen oog droog als Ator een zeer nep aandoende reuzenspin bevecht. En zo kan ik nog wel even doorgaan met het opnoemen van ridicule scènes die welhaast zielig zijn in hun inferioriteit.
Deze film is simpelweg zo armetierig dat hij de helft van de tijd op de lachspieren werkt, hetgeen een betere score is dan de gemiddelde film in het humorgenre. Humor, actie, magie en romantiek. Je kunt het allemaal terugvinden in deze film; niet dat er wat dat betreft kwaliteit wordt geboden, maar dat terzijde. Vermakelijk is het in ieder geval, derhalve een voldoende.
