Om foto's te maken voor de hoezen van horrorboekjes, zoekt een fotograaf een geschikt kasteel dat als decor moet dienen. Uiteindelijk belandt de expeditie bij het optrekje waar ooit de beruchte sadist The Crimson Executioner ter dood is gebracht. Hier hebben ze echter geen weet van. Per abuis wordt bovendien het zegel verbroken dat de geest van The Crimson Executioner gevangen hield. Hierop draait de bewoner van het kasteel, de ijdele bodybuilder Travis Anderson, helemaal door. Travis denkt dat hij The Crimson Executioner is, en slaat op sadisitsche wijze aan het moorden...
Ik geef deze film slechts een vijf, omdat de eerste helft van de film niks noemenswaardigs gebeurt. Dit begint vormt in feite de abominabele, veel te lange opmaat naar het vermaak van de film. Niet dat de film kwalitatief beter wordt, maar dan komt Travis Anderson, die meent The Crimson Executioner te zijn, in actie! Denk hierbij aan een geoliede bodybuilder zonder bovenkleding, met een zorro-maskertje op en een rode legging aan. Het karakter van deze gast is zo mogelijk nog lachwekkender. Travis is namelijk geobsedeerd door lichamelijke perfectie. De voormalig acteur trok de lelijkheid van de gemiddelde persoon niet meer en ging in afzondering in zijn kasteel leven. Aldaar ontwikkelde hij een homo-erotische relatie met voormalig kasteelbewoner The Crimson Executioner, wiens lichaam hij adoreert. Het moge duidelijk zijn dat de prent qua entertainment behoorlijk vooruitgaat, naarmate we meer van deze door Mickey Hargitay vertolkte gast te zien krijgen. Ridicule s.m.-horror ten top is namelijk waaruit de rest van de film uit bestaat en dat weet uitstekend te vermaken. Dit is echter geen excuus voor de strontvervelende eerste helft van de film.
