Sindbad contro i sette SaraceniVooraf had ik hier niet een al te hoge pet van op en dat bleek terecht. Een beetje spektakel had er mijns inziens echter wel vanaf gekund, maar dat viel nogal tegen. Op het einde zijn er enkele duels en wat zwaardgekletter, doch dit is van een niveau lik-mijn-vestje. Van andere kwaliteiten kan deze inferieure productie helaas ook al niet beticht worden, waardoor er van vermaak nauwelijks sprake is.
Voor de bedoelde komische noten zijn er een dwerg, een eunuch en een doofstomme met een kaart op zijn rug, maar deze debiele karakters konden me niet aan het lachen brengen. Af en toe valt er gelukkig te lachen om de slechtheid. Dat zit hem dan vooral in de abominabele nasynchronisatie en het belachelijke schreeuwerige personage dat wordt vertolkt door Gordon Mitchell. Deze momenten zijn echter sporadisch. Voor de rest is het huilen met de pet op.
Over het bedroevende acteerwerk zal ik niet beginnen, maar de kartonnen decors waren me wél een doorn in het oog. De film had zo ongeveer een factor duizend realistischer geoogd indien ze was opgenomen in de Efteling. Tot slot stelt ook het verhaal teleur. Hierin wordt Ali Baba (of Sindbad, dit verschilt per land) gevangen genomen. Hij ontsnapt, om het vervolgens tijdens een toernooitje op te nemen tegen een gemene heerser. Dit brengt wat houterige actie met zich mee.
Ter opvulling is er nog wat romantiek. Niet dat ik er hier om zat te springen (hoewel...), maar bij Ali Baba denk ik toch aan bepaalde elementen van fantasy. Dit had deze bagger nog enigszins kunnen opleuken, maar ook wat dat betreft geeft deze film niet thuis. Sword & sandal-films zijn volgens mij nooit geweldig, maar dit is wel een erg povere titel. U bent dus gewaarschuwd!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Yahhrrrrm: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
