The Killing Fields

Sydney Schanberg is een journalist voor de New York Times. Hij is in Cambodja verzeild geraakt, omdat de Vietnamoorlog inmiddels voet heeft gezet op 's lands bodem. Aldaar leert hij de local Dith Pran kennen, die als z'n tolk en regelneef fungeert. Ondertussen mobiliseren de rebellen van de Rode Khmer, met hun bizarre ideologie (te weten het streven naar een vollledig agrarische staat), zich in de luwte. De journalisten raken in diverse linke situaties verzeild, maar Pran weet hen hier telkens weer uit te kletsen/slijmen.

Vanwege het gebrek aan belangen in Cambodja vertrekken de Amerikanen als de gesmeerde bliksem zodra de Rode Khmerrebellen de overhand krijgen. Nadat de Amerikaanse ambassade is ontruimd, en o.a. Prans vrouw en kinderen naar de VS zijn geëvacueerd, zoeken de overgebleven buitenlanders hun heil bij de Franse ambassade (de voormalig kolonisator), evenals vele Cambodjanen. Wanneer de Rode Khmer de hoofdstad Phnom Penh heeft bereikt krijgen de expats nog de kans op te zouten, maar voor de inboorlingen rest niets anders dan een carrière als landslaaf. De journo's proberen Pran met een buitenlands paspoort mee naar het buitenland te smokkelen, maar dit mislukt zeer jammerlijk en ook hem wacht het 16-uur-daagse ploeteren in de roodbruine Cambodjaanse aarde voor een bordje kleffe rijstepap. Als bleek dat je een buitenlandse taal sprak of zelfs maar een bril droeg (een teken van intellectualiteit...) wachtte de kogel of een nog gruwelijker dood. Vanaf dan volgen we Prans beklemmende struggle for life en zijn hoopvolle zoektocht naar vrijheid.

Ongelooflijk dat er ruim vier jaar lang geen buitenlandse interventie kwam en de Rode Khmer circa twee miljoen landgenoten ongestoord over de kling kon jagen, totdat nota bene de Vietnamezen (die hun eigen wonden nog nauwelijks gelikt hadden) weer enigszins orde op zaken kwamen stellen. Waar waren de VN? Net als vandaag de dag in Darfur lieten zij het lelijk afweten. De Rode Khmer is trouwens nog tot het eind van de afgelopen eeuw daadwerkelijk actief geweest en zij hadden nog dusdanige invloed dat hun toenmalige leiders, waaronder Pol Pot tot aan zijn dood, al die jaren ongestraft hun leven konden leiden temidden van degenen die ze onderdrukt en uitgeroeid hadden.

De film doet wat gedateerd aan. Het dieptepunt hierin wordt bereikt wanneer een gast in zijn gezicht wordt geschoten en het 'bloed' naderhand met PC Paintbrush (met in 1984 nog slechts keuze uit 16 kleuren, waaronder één kleur rood) is toegevoegd... Ook had ik het gevoel dat essentiële overgangspassages ontbraken. Een voorbeeld hiervan is de scène waarin het Rode Khmerleger feestelijk in Phnom Penh wordt onthaald, terwijl pal daarvoor eenieder doodsbang was voor hun op hande zijnde invasie... Dit terwijl er wèl minutenlang tijd is voor het komen en gaan van helikopters bij de evacuatie van de Amerikaanse ambassade. De muzikale omlijsting is ook niet altijd even gelukkig; zo nu en dan komt er een afgrijselijke kakafonie van niet thuis te brengen 'instrumenten' opzetten, die de vullingen bijkans uit je kiezen doet springen. Opmerkelijk omdat Mike Oldfield, die toch heel aardige scores gemaakt heeft, hiervoor verantwoordelijk is. Gelukkig is er nog wel het één en ander te 'genieten' wanneer de gruwelen van het Khmerregime, weliswaar naar de voor 1984 welvoeglijk geachte maatstaven, worden getoond.

Dr. Haing S. Ngor als Dith Pran zet een goede acteerprestatie neer, die nóg meer weet te overtuigen in de wetenschap dat dit zijn debuut betreft. Hij heeft de wreedheden van Pol Pot & Co in werkelijkheid aan den lijve ondervonden. De Oscar die hij voor deze bijrol(?) ontving is dan ook niet onverdiend. John Malkovich speelt ook behoorlijk als de eigenwijze fotograaf Al Rockoff, maar Sam Waterstone is niet al te denderend in zijn hoofdrol als Sydney Schanberg, die weinig andere emoties dan een beetje onvergelijkt janken aan de dag legt. Het vervolg van zijn carrière is dan ook navenant; het waren voornamelijk B-films en TV-producties waarin hij daarna nog verscheen. Een 'klassieker' als deze had voor die rol wellicht beter verdiend.

Maar al met al blijft deze film wel hangen. Het onderwerp is zeer relevant en de sfeer van Cambodja wordt goed overgebracht met mooie opnames van het landschap. Bovendien wordt een indringend beeld van de weerzinwekkende werkelijkheid van het Khmerbewind verschaft. Een must indien je je nog eens richting die contreien begeeft.

FX Acteren Sfeer Originaliteit Totaal
4 7 8 6 6.5

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobleyoudee:
- Kingdom of Heaven (drama / oorlog : 6.5)
- Der Krieger und die Kaiserin (drama : 7)
- Willem van Oranje (drama : 7)


Hoe beoordeelt Boobleyoudee categorie drama eigenlijk?
012345678910

Hoe beoordeelt Boobleyoudee categorie oorlog eigenlijk?
012345678910

Hoe beoordelen bezoekers deze recensie?



The Killing Fields
The Killing Fields
The Killing Fields
The Killing Fields




Het Schnitzelparadijs:
Wel een leuke film maar ik raad hel niet aan omdat het een beetje saai is...
Moordwijven:
Absoluut niet mee eens!!!! Waanzinnig goede film. Van begin tot het eind hi...
Zwart Water:
Super leuke film! ??...
Rabat:
Haald het niveau van deze film nogal omlaag.. ...
New Kids Nitro:
Weet iemand waar ik die blazer van rikkert kan kopen?...
Minotaur:
bruh...
The Maze Runner:
#dylanToThegraveyard...
Bekijk 100 laatste posts


Bioscoopagenda:
Google





Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht
Game design in Nederland | Game design in New Zealand