Cole heeft allerlei problemen in zijn jonge leventje. Zo heeft hij geen vriendjes, vinden anderen hem een freak, heeft hij ook geen goede relatie met zijn moeder, etc. Om deze problemen op te lossen loopt hij bij de psycholoog Malcolm (Bruce Willis). In het begin is er nog weinig sprake van vertrouwen van de kant van Cole, maar dit verandert als Malcolm hem steeds verder probeert te helpen. Cole wil zijn probleem dan wel met Malcolm delen; hij kan dode mensen zien. En hierdoor is Cole natuurlijk behoorlijk eenzaam en bang. Malcolm probeert hem te helpen met het praten met deze doden in plaats van bang voor ze te zijn. De film eindigt met een verrassende wending, die je aan had kunnen zien komen als je goed hebt opgelet, maar toch vrij subtiel wordt gebracht.
De verrassende wending aan het einde is zo ongeveer hetgene waar deze film omdraait. Toen ze pas uitkwam hoorde je iedereen zeggen hoe origineel en fantastisch deze film wel niet moest zijn. Eén verassende wending maakt echter absoluut nog geen goede film. Zat deze scène er echter niet in dan was het verder helemaal weinig soeps geweest, omdat het geheel verder nogal saai en voorspelbaar is. De grote hang naar een enkel goed moment in de film zorgt er ook voor dat de herkijkwaarde zo goed als nul is. The Sixth Sense bevat zeker mooie scènes zitten en, als je er van houdt, ook heel erg dramatische huilscènes, maar zelf ben ik er dus niet zo weg van. Er wordt goed geacteerd, de sfeer is goed, het verhaal is goed, maar die overdreven dramatische Hollywooderigheid is zeker niet top. Overgewaardeerd werkje.
