Het leven van de drugsgebruikende kruimeldieven Dexter en Royce gaat niet over rozen. Ze hebben een aardige schuld bij dealer Omar en slagen er maar niet in deze af te lossen. Na een avondje drugs komt vriendin Matilda door een overdosis om het leven. Het tweetal besluit haar te begraven in een verlaten gebouw. Hier is een groep mafketels echter bezig met satanische rituelen. Deze brengen een man als offer aan satan. Als toevalligerwijs zijn bloed tegen het lichaam van Matilda komt, komt zij weer tot leven. Dexter en Royce willen er vandoor, maar de satanisten zien in Matilda het levende bewijs dat Satan bestaat en willen haar derhalve aan hun groep toevoegen. Tijdens de hierop volgende achtervolging krijgen de satanisten echter ruzie met een groep LARP-spelende dwergen. Dit geeft de kruimeldieven de kans te ontsnappen en een grote slag te slaan door middel van de code die Matilda kent van de kluis van een miljonair.
Bovenstaand verhaal is verre van volledig. Dit heeft te maken met de grote hoeveelheid verhaallijnen die de kijker voorgeschoteld krijgt. Net als in Go vallen al deze verhalen samen tot een wazig geheel. Ook in Weirdsville slaagt deze opzet wonderbaarlijk goed, zonder dat er van echte topfilm te spreken is. De meeste verhaallijnen kennen een aardige dosis humor, maar er zitten ook zeker wat mindere stukken in. De dwergen zijn zeker een van de grotere komische punten, maar ook het satanische groepje werkt aardig. Een gast die met een gigantische ijspegel door zijn hersenpan rondloopt, maar dit niet weet, is ook geen verkeerde vondst. Ondanks voldoende positieve elementen kan ik er niet precies de vinger opleggen waarom Weirdsville geen hoger cijfer van me krijgt. Ongetwijfeld speelt mee dat ik al nauwelijks meer weet wat ik precies heb gezien. Het niet beklijven van films is over het algemeen toch een aardige indicator van de kwaliteit. Derhalve, een zesje en de opmerking dat deze film best aan te raden is.
